Ponieważ średnia długość życia kobiet jest wyższa niż mężczyzn, problem wdowieństwa dotyka je znaczniej częściej (50%, podczas gdy w przypadku mężczyzn jedynie 15%). Mimo to, w ponowne związki małżeńskie wstępują częściej mężczyźni (najczęściej z młodszymi partnerkami) niż kobiety. Około 20% samotnych mężczyzn powyżej 65. roku życia decyduje się na ponowny ożenek, podczas gdy za mąż wychodzi jedynie 2% kobiet w tym wieku.
Według badań 66% kobiet w starszym wieku, które straciły partnera, deklaruje pozytywne nastawienie do kontaktów z mężczyznami, ale jedynie 15% jest pozytywnie nastawione do idei ponownego zamążpójścia (aż 55% zdecydowanie sprzeciwiała się tej idei). Niechęć kobiet do ponownego małżeństwa nie jest wynikiem niechęci do wchodzenia w relacje z mężczyznami, a jedynie do instytucji małżeństwa, związanej z podjęciem pewnych zobowiązań. Małżeństwo jest dla kobiet psychologicznie trudniejsze i bardziej kosztowne niż dla mężczyzn. W początkowym okresie wymiana w małżeństwie polega na tym, że mężczyzna jest dostarczycielem zasobów, a kobieta opiekunką rodziny. W wieku senioralnym mąż już nie pracuje i jest ze swojej roli zwolniony, podczas gdy żona nadal pełni swoją rolę i odczuwa więcej obowiązków niż korzyści płynących z małżeństwa. Według wielu badań najbardziej niechętne wobec mężczyzn są kobiety wyrażające niezadowolenie ze swojego małżeństwa oraz te, które wręcz przeciwnie, wyrażały się o swoim małżeństwie w samych superlatywach, idealizowały zmarłego partnera, a związek określały jako perfekcyjny. Te wdowy, które swoje dotychczasowe związki określały jako pozytywne i satysfakcjonujące, ale nie idealne, okazały się być najbardziej otwarte na kontakty z mężczyznami i idee ponownego zawarcia małżeństwa.
