Motywacja

Poświęć od teraz minimum jedną godzinę dziennie, aby robić to, co odkładasz na później. Przestań czekać na ustabilizowanie swojej sytuacji finansowej lub na chwilę, kiedy twoje dzieci dorosną i opuszczą dom. Zrealizuj swoje zobowiązania i poczuj się wolny.  Rób to, co naprawdę chcesz robić.

Kiedy sięgam pamięcią do czasów dzieciństwa, przypominam sobie, że bardzo nie lubiłam porównywania mnie do innych dzieci. Oczywiście dotyczyło to sytuacji, w której np. rodzice twierdzili, że koleżanki są bardziej pracowite, nie marnują czasu na głupoty, potrafią zrobić coś lepiej.

Zawsze mamy wybór. Jasne, że życie czasami przytłacza i napiera, tak, że ciężko uwierzyć, że jeszcze będzie dobrze, jednak w dużym stopniu od naszej postawy zależy czy i na jak długo pogrążymy się w nieszczęściu. 

Jedyną pewną rzeczą w życiu, jaką znam jest zmiana. Czy się jej boję? Czasem trochę tak, ale ciekawość, co będzie za rogiem jest znacznie silniejsza. Wierzę również w to, że nie ma w życiu przypadków i marzenia się spełniają. Można powiedzieć, że doświadczyłam tego na własnej skórze...

Jedną z kluczowych rzeczy jest wybieranie, priorytetyzowanie, umiejętność oddzielania tego co moje, od tego co nie jest moje. To sztuka życia! Życia po swojemu, na własnych warunkach, w swój własny sposób. Nawet jeśli jest to dziwne, inne, niespotykane i nie podoba się naszym rodzicom, znajomym, środowisku czy wreszcie partnerowi.

Coaching jest metodą dobrowolną – oznacza, to, że to klient podejmuje decyzję, czy na tym etapie swojego życia chce skorzystać z tej metody wspierania siebie. To o tyle istotne, że główną odpowiedzialnością klienta w procesie coachingowym jest to, jak bardzo chce być szczery w stosunku do siebie. 

Wydaje się, że zaczynanie od nowa w zachodniej kulturze nie jest działaniem, na które patrzy się przychylnym okiem. To zupełnie inaczej niż na Dalekim Wschodzie, gdzie (np. w buddyzmie) życie postrzega się jako proces nieustannych zmian, więc nigdy nie jest za późno, żeby zacząć od nowa.

Bycie szczerym z samym sobą to gotowość do tego, aby stanąć w prawdzie w odniesieniu do swoich cech, zachowań, sukcesów i porażek. Okazuje się, że jest to niezwykle trudne. Tak jak obawiamy się wizyty u lekarza (bo uważamy, że diagnoza oznacza problem; nie ma diagnozy – nie ma problemu), tak samo wydaje się nam, że nic nie istnieje, dopóki tego nie nazwiemy.

Minimalizm, utożsamiany z ruchem antykonsumpcjonistycznym, najczęściej jest sprowadzany do pozbywania się przedmiotów. Tymczasem istotą minimalizmu jest świadomy wybór między tym, co zbędne, a tym, co wystarczające. W wielkim skrócie, ponieważ w minimalizmie nie chodzi o wyrzucanie, ale o to, co – i dlaczego – zostawiamy. Minimalizm nie jest ascezą, lecz celebrowaniem prostego i harmonijnego życia. 

Większość z nas choć raz w życiu zastawiała się, dlaczego niektórzy osiągają w życiu wiele, a innym zupełnie się nie wiedzie. Choć odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna, istnieją takie gwaranty sukcesu, na które mamy wpływ.