Nie chodzę do teatru, bo nie mam butów – takim stwierdzeniem uraczył mnie jeden ze znajomych. Na tym przykładzie mogłabym zakończyć swój wywód dochodząc do prostego wniosku – kto chce, szuka sposobu. Kto nie chce, szuka powodu. Ja tak łatwo nie odpuszczam. Sama do teatru chodzę często, spontanicznie, z potrzeby serca.
Miesiąc: sierpień 2014
Wspominałam już, że znam kilku podróżujących nastolatków i osoby, które zaczęły podróżować we wczesnej młodości. Dość szybko odkryli, co w życiu sprawia im przyjemność i starają się realizować swoje pasje. Często rozmawiam z młodymi ludźmi na temat podróży i wielu z nich mówi, że chętnie by gdzieś wyjechali, ale podróże są za drogie, a poza tym nie wiedzą jak przekonać rodziców, by im pozwolili.
Dopóki wózek jedzie, nie martwi nas, że czasem skrzypi lub zbyt szybko mknie. Jeśli są to uczucia radosne, cieszymy się i poddajemy się im bez refleksji. Jeśli są trudne, wypieramy je lub próbujemy zmniejszyć ich wagę. Oba scenariusze pozwalają przetrwać, ale powodują, że tracimy niepowtarzalną okazję, aby dowiedzieć się czegoś o sobie. A bez tej wiedzy trudno planować życie.