Relacje

Inni ludzie mogą dostarczać Ci wielu cennych informacji o Tobie. Zgadzam się, że część z nich może nie być dla Ciebie miła w odbiorze, jednak – gdy nauczysz się właściwie je interpretować i na nie reagować – może się okazać, że są to wartościowe treści, na których poznaniu wiele skorzystasz.

Wybaczanie – poważna sprawa, jednak warta zachodu, bo wybaczając komuś, tak naprawdę robimy przysługę sobie. To nie sprawca naszego żalu będzie żył z zadrą w sercu, poczuciem niesprawiedliwości i krzywdy, lecz my sami.

Ludzie bywają różni. Jedni odnajdują się jako dusza towarzystwa, innym wystarcza pół godziny w tygodniu na rozmowie z przyjacielem. Mimo to relacje z innymi to jedna z najważniejszych kwestii w życiu każdego człowieka, dlatego warto o nie dbać i unikać tego, co może je pogorszyć.

Każdy z nas bez względu na wiek, płeć, pochodzenie czy zainteresowania potrzebuje mieć kogoś, komu może zaufać. Kogoś, na kogo może liczyć w każdej sytuacji. Kogoś, kto będzie z nim szczery, w czyim towarzystwie będzie się dobrze czuł. Niestety albo na szczęście życie jest tak ułożone, że nie zawsze znajdujemy się w gronie osób, które sami wybraliśmy.

Początek lata. Ojciec zaprosił Martę na rejs po Mazurach. Dziewczyna siedzi na jachcie w szortach i koszulce na ramiączkach. Tata przygląda jej się krytycznie i w końcu pyta: „Czy rubensowskie kształty znowu są w modzie?”. Bez względu na wiek czy rozmiar ubrania, każda z nas zna Martę lub sama nią jest.

Każdy z nas pamięta dzień, w którym pierwszy raz miał pójść do szkoły. Zapach nowych książek, zeszytów, kredek… Rozpierała nas duma, bo przecież „wreszcie jestem uczniem. Jestem już taki dorosły, że mogę chodzić do szkoły”. Pchani ciekawością dotyczącą tego wspaniałego, do tej pory niedostępnego i nieznanego świata. Potem życie skorygowało nasze wyobrażenia i nadzieje. Okazało się, że jest inaczej, niż sobie wyobrażaliśmy.

Aby rzetelnie podejść do tematu, przejrzałam internet i przeprowadziłam wywiady z rodzicami. Okazuje się, że ten problem – choć nieco wstydliwy – jest powszechny (no bo jak to: zdecydowałam/em się na dziecko i mi się nie chce?!). Nie chce nam się bawić z dzieckiem, bo nie lubimy, bo nie mamy siły, bo nie mamy ochoty…

Nieśmiałość niejedno ma imię. Są ludzie, którzy bez problemu zagadują innych jeśli są w małej grupie, ale wystąpienia przed dużą publicznością całkowicie ich paraliżują. Możecie też spotkać takich, którzy z radością opowiedzą coś na scenie, ale jeśli chodzi o nawiązanie kontaktu z drugą osobą, stanowi to dla nich trudność.

Każdy z nas funkcjonuje w interakcjach z ludźmi na swój sposób. Jedni są w stanie umówić się na kawę z przypadkowym przechodniem, inni potrzebują kilku lat znajomości, aby zjeść posiłek przy wspólnym stole i podzielić się doświadczeniami. Co mówią o nas różnice w sposobach nawiązywania i utrzymywania relacji? 

Rodzice i dorosłe dzieci niejednokrotnie tkwią w więzieniu wzajemnych relacji, które nie ewoluują mimo upływu czasu i zmieniających się okoliczności. Oczywiście dziecko bez względu na wiek zawsze pozostanie „dzieckiem” w wymiarze więzi rodzinnych (pokrewieństwa). Trudność relacji rodzica z dorosłym dzieckiem polega na konieczności zmiany niesymetrycznej relacji...