Pomimo tego, że rozwój osobisty jest coraz bardziej popularny, a społeczna świadomość rośnie, wciąż spotykamy się z wieloma stereotypami, przekonaniami niemającymi nic wspólnego z rzeczywistością. Łączy je wizja światopoglądu, w który najwygodniej uwierzyć. Są świetnym usprawiedliwieniem dla uprzedzeń, braku wiedzy, lenistwa.
Wskazują na ograniczenia oraz znajdują zastosowanie w celu zdeprymowania drugiej osoby. Powodem specyficznego postrzegania kobiet w biznesie mogą być: wypadkowa czynników historyczno-kulturowych, konserwatywne poglądy oraz autostereotyp, który narzucają sobie kobiety.
Jeżeli przekonania, jakim powinno się być, co wypada, a co nie, są mocno ugruntowane w podświadomości, wydaje się czasami, że zmiana tej perspektywy może być nie do zrealizowania. Pomimo że ktoś dostrzeże brak logicznego wytłumaczenia, a nawet znajdzie wiedzę stanowiącą o niepoprawności tego przekonania, to jeżeli w to wierzy, będzie zgodnie z nimi postępował.
W konsekwencji chcąc wpasować się w stereotyp stanowiący o tym „jak jest”, potwierdza to społecznie.
Jakie stereotypy dotyczące kobiet i kariery pojawiają się najczęściej?
Kobieta to płeć słaba, a więc nie nadaje się na wysokie stanowisko.
Istnieje wiele teorii stanowiących o tym, że kobiety wcale nie nadają się na liderów, ponieważ podchodzą do wszystkiego zbyt zachowawczo i emocjonalnie, nie są wytrwałe i pewne siebie.
Z badań zrealizowanych w projekcie Równość w Biznesie – Stereotypy płci wynika, że: „ponad 80% pracodawców przyznało, że to, czy pracownik jest dobry, czy nie, nie zależy od jego płci. Równocześnie stwierdzenia te niejednokrotnie mają charakter deklaracji. Pogłębione pytania w tym samym badaniu potwierdziły, że mężczyźni są jednak wyżej oceniani przez pracodawców. Cechy, przez które mężczyźni na rynku pracy są postrzegani jako lepsi pracownicy to przede wszystkim: ogólna mobilność, wytrzymałość na zmęczenie, dyspozycyjność, a także posiadanie własnej inicjatywy, odporność na stres oraz zdolności komunikacyjne. Z kolei cechy bardziej pasujące do kobiet to: systematyczność, zdolności komunikacyjne, inicjatywa, kreatywność, umiejętność szybkiego uczenia się i umiejętność planowania pracy”.
W związku z powyższym, kobiety posiadają wiele umiejętności przydatnych w biznesie. Tych, których potrzeba, a jeszcze nie mają, zawsze można się douczyć.
Według EY do 2028 roku decyzje dotyczące aż 75% wydatków konsumpcyjnych będą należały do kobiet. To one dobrze wiedzą, co ludzie kupują, aby spełnić potrzeby jednostki czy całej rodziny.
Skąd zatem taka perspektywa?
Kobiety nie czują się wystarczająco dobre i wewnętrznie przygotowane do objęcia najwyższych pozycji w firmie.
Tutaj potwierdza się fakt, jaką rolę społecznie przypisuje się kobietom. W związku z czym one same podają w wątpliwość słuszność podjęcia działań na stanowiskach kierowniczych.
Kobieta i jej wiek.
Jaki jest odpowiedni wiek na założenie firmy, zostanie prezeską czy kierowniczką?
Ponieważ jesteśmy tak odmienni, będący na różnych etapach rozwoju czy życia, nie ma jednej recepty na to, kiedy to powinno nastąpić. Z pewnością wymienilibyśmy kluczowe kwestie takie jak wiedza czy doświadczenie.
Jeżeli chodzi o wiek kobiet, pod lupę brane są nie tylko panie, które mają już dzieci. Na bezdzietne kobiety patrzy się pod kątem potencjalnego macierzyństwa. Niechętnie proponuje się umowę na czas nieokreślony, inwestuje w podnoszenie kwalifikacji.
W konsekwencji, aby otrzymać awans, statystycznie panie potrzebują pracować 3 lata i 8 miesięcy dłużej niż panowie.
W Polsce kobiety stoją na czele 6% firm i stanowią 13% członków zarządów wszystkich spółek giełdowych. W Norwegii, która jest liderem w obszarze różnorodności, kobiety stanowią aż 41% członków zarządów (źródło – Raport: Kobiety w zarządach. Perspektywa globalna).
Dobrze byłoby, gdybyśmy wzięli przykład od naszych skandynawskich sąsiadów.
To, jakie mamy przekonania, mówi o tym, w jaki sposób patrzymy na świat.
Kiedy ludziom wcale się to nie podoba, wówczas znajdują cały wachlarz bezzasadnych argumentów.
Kobiety, które z różnych powodów się nie realizują, szybko przypomną bardziej pewnym siebie koleżankom „gdzie powinno być ich miejsce”.
Starsza znajoma, traktując młodszą jako konkurencję, szybko da jej do zrozumienia, że jest za młoda na dane stanowisko czy biznes.
Kwestia wieku w połączeniu z tematem biznesu jest też świetną wymówką. Zupełnie jak brak czasu i pieniędzy.
Kobieta, która się realizuje, jest gorszą matką.
Tutaj znaleźlibyśmy jeszcze sporo opinii na temat liderek. Skoro wybrały karierę, na pewno są egoistkami, zaniedbują dzieci i dom.
Takiej oceny może dokonać jedynie osoba, która uważa, że kobieta powinna zająć się domem i wychowaniem dzieci, a nie karierą zawodową.
Konserwatyzm, stabilna pozycja mężczyzn to nie jedyne przyczyny. Panie sabotują się, ulegając w dużej mierze presji narzucanej przez rodzinę czy znajomych.
Uważam wręcz przeciwnie. Kobieta, która stoi na czele organizacji całego działu czy działalności gospodarczej, częściej jest zorganizowana, ambitna i elastyczna.
Umiejętności, które wykorzystuje w pracy, doskonale pomogą również na polu prywatnym.
W związku z tym, że jest zorganizowana, dobrze zaplanuje, o której trzeba odebrać dzieci ze szkoły, kiedy zdąży wykonać telefony i napisać maile oraz zrobić zakupy.
Ponadto wierzę, że kobiety liderki częściej wybierają partnerstwo w życiu prywatnym, dzieląc się z partnerem obowiązkami, dzięki czemu obojgu jest łatwiej znaleźć czas dla siebie i na ich relację.
Ponieważ są elastyczne, szybko zaadaptują się do zmian w pracy, a także tych, jakich pełno podczas wychowywania dzieci.
Z ich ambicji będzie wynikała chęć zdobycia wiedzy na temat etapów rozwoju dzieci – uzyskiwanie informacji na temat macierzyństwa.
Wielokrotnie byłam świadkiem sytuacji, kiedy mama po urlopie macierzyńskim nie wracała już do pracy. Ubolewam z tego powodu, bo niestety nie szło to w parze z organizacją domu, edukacją dzieci, zadbaniem o siebie samą.
Kobieta i jej uroda.
Czyli przeszkoda, jaką fundują kobietom zarówno mężczyźni, jak i inne kobiety.
Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie widział jedynie ładne nogi i uśmiech, nie merytoryczną treść, jaką chwilę wcześniej zaprezentowała kobieta.
Myślę, że znalazłoby się wiele przykładów z życia, kiedy mężczyzna lub kobieta szybko ocenili inną panią z perspektywy jej urody. W momencie, w którym pokazała swoją wiedzę, byli zaskoczeni, wręcz zakłopotani lub celowo umniejszali jej zasobom.
Kiedy pojawia się rywalizacja wśród kobiet, to wygląd, a także wiek, staje się przedmiotem celu.
Ludziom trudno pogodzić się z tym, że kobieta może być jednocześnie piękna, kobieca, pewna siebie, silna, mądra, ambitna, przedsiębiorcza i odważna.
Czy mężczyźni i kobiety deprymujący innych czują się zagrożeni?
A może patrzą przez pryzmat zazdrości?
Do momentu, kiedy sami nie zaczniemy postępować zgodnie z tym, z czym czujemy się dobrze, nie uwierzymy we własne możliwości, będziemy pozwalać na to, żeby to przekonania innych ludzi kierowały naszym życiem.
Wyniki badań Deloitte także potwierdzają, jak ogromny wpływ na słabą pozycję kobiet w zarządzaniu firmami mają stereotypy. To od nas zależy, czy przerwiemy powtarzane od lat krzywdzące stwierdzenia, zweryfikujemy bezpodstawne komentarze i zaczniemy działać zgodnie z tym, co podpowiada serce.
