Uważne życie to umiejętność wybierania i robienia tego, co dla nas wartościowe i ważne. To też świadomość, że życie składa się z chwil, które nie wrócą. W dzisiejszej bieganinie czas i uwaga to najcenniejsze, co możemy dać sobie i innym.
W końcu umawiasz się z dawno niewidzianym znajomym. Siadacie w kawiarni, składacie zamówienie i zaczynacie rozmowę. Tymczasem znajomy zamiast patrzeć ci w oczy, przewija ekran smartfona. Jak myślisz, ile uwagi ci poświęca? Czy kiedy rozmawiacie, on szczerze dopytuje, czy zdawkowo przytakuje? Nie da się ukryć, że w codziennym zabieganiu niełatwo odizolować się od rozpraszaczy i skupić uwagę. Słuchamy nieuważnie, pobieżnie i bez zaangażowania. Nie dopuszczając do siebie zdania innych, skupiamy się na tym, co sami mamy do powiedzenia. Gubimy sens wspólnych spotkań, wartościowych rozmów, celebrowanych chwil.
Kiedy zastanawiam się, dlaczego lubię chodzić sama do teatru, zawsze na myśl przychodzą mi chwile sam na sam ze sobą. To czas, kiedy mogę pobyć ze swoimi myślami, wyłączyć się i uciec od codziennych problemów. Niezwykle go cenię, bo wtedy czuję, że nie jestem od nikogo zależna – nie muszę się nigdzie spieszyć ani czymkolwiek stresować. W teatrze martwię się tylko o siebie. Lubię się zatrzymać, pobyć tu i teraz, odciąć się od świata i jego problemów. Każdy z nas potrzebuje czasu dla siebie, żeby spojrzeć na życie z dystansem i nie zwariować.
Nie namawiam do chodzenia do teatru. Zachęcam do znalezienia czasu dla siebie i uwagi dla bliskich, do uważnego życia.